وبلاگ روستای فریازان ...تویسرکان...همدان faryazan

«این قاطع حبائل الکذب و الافتراء»

 اینکه مى‏گویند براى سلامتى امام زمان  علیه‏السلام صلوات بفرستید آیا درست است؟ مگر براى آن حضرت امکان بیمارى هم وجود دارد؟

استاد عزیزحضرت ایه الله حاج سید حسن ابطحی دام ظله در جواب این سوال در کتاب ارزشمند انوار صاحب الزمان علیه السلام می فرمایند:

    اوّلاً امام زمان  علیه‏السلام دو بُعد دارند:

     اوّل: بُعد ملکوتى که روح مقدّسشان از مخلوقات خدا بوده که خدا در اوّل خلقت خلقشان کرده و آن حضرت و ائمّه‏ى اطهار  علیهم‏السلام در عرش مستقر بوده‏اند که در زیارت جامعه عرض مى‏کنیم: «خلقکم اللّه انوارا فجعلکم بعرشه محدقین حتّى منّ علینا بکم»[1] خدا شما را نورهائى که در عرش بودید خلق فرمود و در عرش بودید تا خدا بر ما منّت گذاشت و شما را در میان ما قرار داد.

     دوّم: بُعد ظاهرى و بدنى یعنى همین بدنِ گوشت و پوست و استخوانى که هست. این بدن صددرصد معمولى است. یعنى از حضرت نرجس خاتون متولّد شده و همه‏ى خصوصیّاتى که ما داریم آن بدن هم دارد. اگر میکربى به او برسد مریض مى‏شود و همه‏ى امراض ممکن است متوجّه وجود مقدّس بدن امام زمان  علیه‏السلام بشود. گرسنه و سیر مى‏شوند، شمشیر بخورند مجروح مى‏گردند و باید داراى زن و فرزند هم باشند، همان خصوصیّاتى که ما داریم ایشان هم دارند، منتهى چون ایشان روى یک نظام صحیح هستند و رعایت کامل حفظ‏الصحّه را در مورد بدنشان مى‏کنند، سالم‏تر مى‏مانند. اینکه ما براى آن حضرت دعا مى‏کنیم که «و احفظه من بین یدیه و من خلفه و عن یمینه و عن شماله واحرسه وامنعه من ان یوصل الیه بسوء»[2] درست است اگر خدا او را حفظ نکند، او هم مثل ما پیر مى‏شود و حتّى ممکن است از دنیا برود، ولى خدا او را حفظ مى‏کند. لذا دعا کردن ما خیلى خوب است، از خدا خواسته‏ایم که او را حفظ کن و خدا هم او را حفظ مى‏کند، همین طور که شما براى پدرتان، براى دوستتان این دعاها را مى‏کنید.

    امّا اصل دعا در حقیقت اظهار محبّت است. مثلاً شما صلوات که مى‏فرستید، یعنى خدایا رحمتت را بر پیغمبر اکرم  صلى‏الله‏علیه‏و‏آله و آل او نازل کن. حال اگر ما صلوات نفرستیم، آیا خدا رحمتش را بر آنها نازل نمى‏کند؟ بله باز هم نازل مى‏کند. پس این کار اظهار محبّت است، یعنى مى‏خواهیم بگوئیم تو را دوست داریم، امام زمانمان را دوست داریم، براى او دعا مى‏کنیم که او سالم باشد ولى براى دشمنانش دعا مى‏کنیم که از بین بروند و اصلاً نباشند. اینها یک نحوه اظهار محبّت است و باید به آنها اظهار محبّت کرد،

یعنى این را بدانید که با اظهار محبّت، محبّت زیاد مى‏شود. شما اگر بروید داخل حرم حضرت رضا  علیه‏السلام بنشینید و سرتان را پائین بیندازید و حتّى نگاه محبّت‏آمیز به ضریح نکنید محبّتتان به تدریج کم مى‏شود امّا اگر به هر نحوى که شده مثلاً ضریح یا زمین را ببوسید و به حضرت بگوئید آقاجان قربانتان گردم، کم‏کم مى‏بینید که نشاط بیشترى پیدا مى‏کنید، اگر شما کسى را خیلى دوست داشته باشید ولى وقتى به او برخورد مى‏کنید هیچ به او اظهار محبّت نکنید، بعد از اینکه از او جدا شدید مى‏بینید که محبّتتان به او کم شده است. امّا اگر به او رسیدید و او را در بغل گرفتید و اظهار محبّت کردید و خیلى به او اظهار علاقه کردید مى‏بینید بعد از جدا شدن محبّتتان به او زیاد شده به طورى که نمى‏توانید جدا شوید، از چیزهائى که با اظهارش و انفاقش، زیاد مى‏شود، یکى علم[3] و دیگرى محبّت است.[4] پس این دعا در حقیقت اظهار محبّت ما نسبت به امام زمان  علیه‏السلام است و همچنین مى‏توانیم بگوئیم براى سلامتى ایشان صلوات فرستاده‏ایم و اصلاً خود صلوات هم درخواست سلامتى براى امام زمان  علیه‏السلام است، چون یقینا و قدر مسلّم از آل محمّد  صلى‏الله‏علیه‏و‏آله که در زمان ما وجود دارد حضرت بقیّه‏اللّه  علیه‏السلام است.